Ervaring van ouders met een dochter met depressie

Mariekes ouders zijn twee jaar geleden gescheiden. Sindsdien woont Marieke (16) bij haar moeder. In het weekend gaat ze naar haar vader. Kort geleden vond haar moeder Marieke ’s avonds bewusteloos op bed. Ze had alle pillen geslikt die ze in huis kon vinden.
 
Haar ouders hadden niet in de gaten gehad dat hun dochter zich zo ellendig voelde. Marieke wilde hen ook niet met haar gevoelens belasten. Ze was al wel een tijd erg stil, sloot zich soms dagenlang op in haar kamer of hing lusteloos op de bank. Haar moeder dacht dat dit kwam omdat Mariekes vriend het onlangs had uitgemaakt. Door concentratieproblemen gingen Mariekes schoolresultaten ook snel achteruit.

Aan haar vriendinnen durfde Marieke niet te laten merken dat ze down was, bang dat ze haar ongezellig zouden vinden. Ze ging hen steeds meer uit de weg. Als ze wel uitging, kwam ze uren te laat thuis. Dat gaf ruzies en spanningen.
 
In het ziekenhuis vertelt Marieke de psychiater dat ze het gevoel heeft niets waard te zijn en op alle fronten tekort te schieten. Haar vader is ongelukkig in zijn eentje. Marieke voelt zich schuldig omdat ze hem niet kan helpen. En de band met haar moeder lijkt wel helemaal weg. “Het is één grijze mist van rotgevoelens.”
 
Door gezamenlijke gesprekken bij een psychotherapeut krijgen Mariekes ouders geleidelijk meer inzicht in wat er in hun dochter omgaat. Marieke leert haar gevoelens te delen en beter voor zichzelf te zorgen. Nu ze hen vertelt wat haar dwars zit, blijkt dat haar vriendinnen haar heel goed begrijpen. Ze bieden haar veel steun en gezelligheid. Op school is ze hard bezig haar achterstand in te halen. Het ziet er naar uit dat ze ondanks alles toch overgaat.