Blijven praten, niet weglopen

Mijn verhaal gaat niet over mijzelf.  Althans, niet als hoofdpersoon. De hoofdpersoon is een zeer dierbare vriend. Hij is als een broer voor mij. Ik speel slechts de bijrol, de toekijker en ondersteuner. Het luisterend oor en de drinkebroeder waar nodig.

Drinkebroeder is een lastige in deze. Mijn vriend leeft al jarenlang met het angstige spook van de depressie. Een depressie die 'm zijn zaak en vele vriendschappen heeft gekost. En bijna zijn leven....

Ik ben geen therapeut, geen psycholoog of psychiater. Ik ben zijn vriend. Een van de weinige nog. En als vriend weet ik dat het hem helpt als ik af en toe eens langs kom om te praten. Samen muziek te luisteren en te dromen over businessmogelijkheden die zouden kunnen zijn, zodra hij weer de kracht vindt...

Graag drinkt hij dan een glas wijn. En met het glas stijgt de stemming. Een probleem is echter dat het bij hem nooit bij 1 glas blijft. Niet sinds ie steeds depressiever is geworden. Het is of niks, of 1,2, veel. Dat helpt even, maar verergert de depressiesymptomen de volgende dag wanneer de nieuw gevonden energie de strijd aan moet met de kater. 

En toch bleef en blijf ik dat doen. Omdat ik als bijrolspeler en als niet gediplomeerd luisterend oor zie dat het helpt om te praten en dat hij daardoor langzaam het depressie spook van zich afschudt. Dat daar dan een glas bijhoort (depressie lijkt nooit als eenzijdig probleem in zijn eentje te komen....) zij even zo.

Sinds een paar maanden zie ik hem langzaam weer in zijn kracht komen. En dat is een feest. Ik besef mij dat de weg naar beterschap waarschijnlijk net zo lang gaat duren als de weg die naar de depressie heeft geleidt. Maar dat is OK. We blijven praten. En dat is wat ik iedereen zou willen meegeven die met depressie bij dierbaren te maken heeft: loop niet weg, blijf praten en van elkaar houden. Weglopen is makkelijker, maar helpt niet. Nooit.

En als iemand dan rookt of drinkt of te veel eet of te vaak huilt naar jouw smaak, laat dat dan maar even gaan. Daar is veel beter mee te stoppen als de depressie minder wordt of weggaat. Want het zijn niet altijd oorzaken. Het zijn vaak ook gevolgen. 

Meer ervaringsverhalen