De zwarte hond als synoniem voor depressie

De zwarte hond als synoniem voor depressie is redelijk bekend en niet door mij verzonnen, maar het sprak me wel heel erg aan. Misschien omdat ik zelf sinds een paar maanden een hond heb, komt het extra dichtbij. Hoewel mijn hond heel lief is en mij ook heel erg helpt (door structuur te bieden, iemand te hebben om voor te zorgen) kan de verantwoordelijkheid me op slechte dagen echt verstikken. Ik heb haar in mijn leven gehaald en daar moet ik vorm aan leren geven. Zo is het met mijn depressie soms ook. Die is er nu eenmaal, die kan ik niet weg toveren. En ik ga door, ik blijf proberen om een fijn(er) leven te leiden, al voelt het soms alsof ik dat poppetje van de pin ben: je staat maar te trekken maar de depressie wil niet mee. Die belemmert me om met andere mensen samen te zijn of mezelf te presenteren.

Door mijn depressie en de behandeling die ik daar dit jaar voor ga volgen wordt werken momenteel bemoeilijkt, maar ik besteed wel veel tijd aan PINT, mijn platform/webwinkel voor psychische gezondheid. Om vanuit huis een webwinkeltje te hebben is voor mij ideaal want ik kan de dingen op mijn eigen tempo doen en ik hoef geen live contact te hebben met klanten als ik het gevoel heb dat dat niet lukt. Maar wat ook zeker niet onbelangrijk is is dat ik op mijn eigen bescheiden manier activistisch kan zijn. De pins en prints die ik verkoop hebben allemaal te maken met onderwerpen die me aan het hart gaan en die, door ze te dragen of in huis op te hangen, tot een gesprek kunnen leiden en daarmee destigmatiserend zouden kunnen werken. In die zin past het momenteel echt goed bij me.

Zie https://ilovepint.com