Depressie

Na jaren een muur om mij heen te hebben gebouwd en het gevoel te hebben dat ik altijd alles zelf moest redden en oplossen. Heb ik door hevige paniekaanvallen dan eindelijk hulp gezocht.

Mijn verleden is niet makkelijk geweest, te kiezen om bij je moeder weg te gaan als puber doet je heel wat. Ook als ze zelf niet inziet fout bezig te zijn.

Ondanks dat ik jaren voor mijzelf heb gehouden wat dit eigenlijk met mij deed, bleek echter dit een groot probleem voor mij te zijn geweest. Ik ging naar de ha omdat ik niet meer naar artsen durfden te gaan, ik werd toch maar weer van het kastje naar de muur gestuurd. Het werd zo erg dat ik de avond voor een afspraak zware hyperventilatie klachten kreeg. Dit was de druppel. Ik voelde mij zo rot dat ik toch maar een afspraak heb gemaakt. 

En ik werd doorverwezen naar een praktijkondersteuner ggz. Eerst hebben we het over de hyperventilatie klachten gehad maar toen dat beter ging werd de situatie rond mijn moeder aangewakkerd.

Dit was ondanks dat ik blij ben dat ik het gedaan heb de zwaarste periode van mijn leven, ik kon en mocht het loslaten. Ik heb geprobeerd om weer contact te krijgen. Ook al was alles mijn schuld in haar ogen, ik moest het maar oplossen. Hierbij heb ik het afgekapt. Ik kan het achter mij laten.

Door deze periode ben ik ook antidepressiva gaan gebruiken, mensen om mij heen schrokken ervan, omdat ze het niet verwachtte. Ik ben iemand die een lach opzet bij anderen maar als ik dan tot mijzelf kom dan is het chaos in mijn hoofd.

Onlangs ben ik overgestapt van huisarts, omdat mijn vertrouwen te veel beschadigd is. Omdat het door lichamelijke klachten niet gaat en de ad niet werkt ben ik aan het afbouwen om vervolgens naar een ander soort te gaan. 

Het is goed om te weten dat je er met een depressie niet alleen voor staat, ik hoop dat iedereen goed mee om weet te gaan en het ook aandurft om wel hulp te vragen.