Mijn verhaal

Ik wil graag mijn verhaal kwijt, ik hoop dat het misschien motiverend kan zijn. Laten we beginnen bij het begin, ik zat in groep 7 en ging bijna naar groep 8, ik was dus ongeveer 11 jaar oud. Ik ging redelijk veel om met een meisje uit een andere klas. Daardoor kwam ik ook vervelende jongens tegen, ze gingen me beoordelen over mijn uiterlijk, op den duur werd het pesten. Ze noemden me "big forehead", ze zeiden als er een bal tegen m'n hoofd aan kwam: "die was ook niet moeilijk te missen". Mijn zelfbeeld werd slechter en slechter..

In klas 1 was ik heel heel erg onzeker over mezelf, achter elke zin zei ik sorry en ik vond mezelf verschrikkelijk lelijk. Elke avond stond ik voor de spiegel, te knijpen in mijn buik en te staren naar het in mijn ogen veel te hoge getal op de weegschaal. Het voelde zo naar, ik wou tevreden zijn met mezelf en mezelf ietsjes mooier gaan vinden. Ik zocht pro ana sites op. Ik heb me een tijd aan het "dieet" gehouden, ik verloor er niet alleen vet door, ook organen en spieren, vriendinnen en een lach. Ik voelde me enorm depressief, ik begon mezelf te beschadigen. Tot hier heb ik dit allemaal verborgen gehouden, op dit moment wist ik het niet meer, de gedachte aan dood gaf me al rust. 

Ik stapte naar een docent toe, zij stuurde me door naar een maatschappelijk werkster. Ik had mijn verhaal gedaan maar uiteindelijk begon het te voelen als een verplichting om daar heen te gaan, ik zei dat alles goed ging om daar weg te mogen. Ik had trouwens de diagnose anorexia gekregen, maar hulp accepteerde ik niet. Ik wou er toch wel iets aan gaan doen en zo probeerde ik eerst maar te beginnen met weer te eten.

Gezond, gezond, gezond, dat waren de enige woorden in mijn hoofd, ik at alleen maar dingen die gezond waren, ookal lustte ik het niet. Het viel mijn vriendin op. Ik heb mijn verhaal gedaan bij haar, ik kon er eindelijk goed met iemand over praten. Ik zit nu in klas twee en nog steeds praat ik vaak met haar, ze heeft mijn ogen geopend. Door haar ben ik weer in gesprek gegaan met een leraar en zit ik nu veel lekkerder in mijn vel.

Ik probeer elke ochtend in de spiegel te kijken en te lachen naar mezelf, want dit ben ik en ik ben mooi hoe ik ben. Ik zoek vaak motiverende zinnen op om door te vechten, te vechten voor het tegenovergestelde van uitstekende botten, slaperige ogen, haaruitval en die shit, namelijk voor geluk, geluk en plezier in het leven, dat is zo veel meer waard.

Geloof me, kies voor dat herstel! De doodstraf bestaat gelukkig niet in Nederland, leg die dus ook niet aan jezelf op. Die zin heeft me zo erg geholpen. Lieve jullie, ik geloof in jullie, je vecht je hier doorheen en je bent sterk, sterker dan je denkt. Je kan het, ik ben er voor je en You are not alone! Ik hou van je hoe je bent❤