Onzichtbare pijn doet ook zeer

Ik heb een heupblessure en loop op krukken. De hele wereld is lief voor me, want de kwaal is zichtbaar, de pijn invoelbaar. Maar wat de wereld niet ziet is dat deze lichamelijke pijn slechts het topje is van de ijsberg. Ik heb al een paar jaar psychische klachten, zoals angst en depressie. Dat doet pas zeer, kan ik je vertellen. Daarmee vergeleken stelt dat heupje van mij helemaal niets voor. Maar voor het brein heb je geen krukken. Geen praktisch hulpmiddel dat tevens fungeert als seintje naar de buitenwereld toe: “Hee, wees lief voor me, want ik heb het moeilijk.”

Wie mijn manke loopje ziet, kan wel raden dat ik pijn heb. Hij of zij kan dan direct overgaan tot het eventueel aanbieden van medeleven en hulp. Het is een klacht die ik niet verbergen kan. Maar wil ik mijn psychische pijn delen, dan is er allereerst een portie lef en moed nodig om het te openbaren. Pas als ik dat gedaan heb, krijg ik steun. En zelfs dat is nog maar de vraag. “Zet het van je af!” “Raap jezelf bij elkaar.” “Ga maar iets leuks doen.” Ik heb het allemaal al eens gehoord. Deze opmerkingen zijn ongeveer te vergelijken met “Spring, dans en huppel!” als je mij nu voorbij zou zien strompelen met mijn krukken.

Wat ik maar zeggen wil: niet al het leed is zichtbaar en even makkelijk om je in te verplaatsen. Denk niet automatisch dat het allemaal wel meevalt. Depressie staat op de 3e plaats van grootste ziekten in Nederland. (bron: www.mentalhealthfoundation.nl) Het is een onzichtbare, maar heftige ziekte. Ik krijg zelf hulp van een goede psychiater, dus de kans dat ik ervan afkom is groot en ik ben op de goede weg. Maar ik zeg dit ook voor andere mensen die lijden aan depressie. Mensen die zich er zo voor schamen dat ze het niet durven delen. Die steun en medeleven missen, terwijl ze dat best zouden kunnen gebruiken. Ik gun mezelf en iedereen dat het zeggen dat je een psychische stoornis hebt, even makkelijk en acceptabel wordt als zeggen dat je een lichamelijke klacht hebt. Taboes zijn er om doorbroken te worden en ik draag hiermee graag mijn steentje bij: Ik ben Rivka. Ik heb last van een zere heup en psychische klachten. Dat definieert mij niet compleet als persoon, godzijdank. Maar wees toch maar een beetje lief voor me, want dat vind ik nu erg fijn.