Oceaan.

Ik ben op drift geraakt. Midden op de oceaan speur ik de horizon wanhopig af. Een schip, een eiland of zelfs maar een andere drenkeling. Iets om me aan vast te klampen zodat de onmetelijke diepte van de oceaan me niet opslokt  De wereld is te complex. Ik snap het niet meer. Wat is er nog waar? Alles is relatief en je moet zelf beslissen of het voor jou van toepassing is. De dominees, priesters, vaders en politici van deze wereld staan werkeloos aan de zijlijn. Hun advies wordt niet meer aangenomen. Ik luister wel, maar moet zelf mijn waarheid bepalen. Je bent de ontwerper van je eigen toekomst. Naar wie moet ik luisteren? En wie luistert er nog naar mij? Wie ben ik? Een stip in het heelal. Eén van de miljarden. Ik schreeuw, maar niemand hoort mij, begrijpt mij. Aansteller, zwakkeling, ongeschikt en ongewenst hoor ik in mijn oor. Wie zegt dat? Of ben ik het zelf. Ik glij af. Voel het koude water omhoog kruipen naar mijn hart. Hoe lang nog? Blijf zwemmen. Blijf vechten.