Op zoek naar hulp of toch niet?!

Een jarenlange strijd met mijzelf aangaan zonder dat iemand het is opgemerkt, een grimas op je gezicht hebben zodat niemand het kan zien wat er diep van binnen speelt, elke dag doorgaan alsof er niets met je aan de hand is terwijl ik bewust ben van het feit dat ik niet zo goed weet hoe ik dit nog langer kan volhouden om mijzelf voor iedereen gesloten te houden. Mijn geest giert ernaar om alles uit te schreeuwen maar weet niet hoe en- of waar te beginnen, ik probeer zoveel mogelijk van me af te schrijven maar ook dat wilt niet altijd even goed werken, mijn gedachten gieren dan weer naar het puntenslijper mesje om alle woede, angst en verdriet uit me te laten vloeien maar ik probeer er elke keer weer tegen te vechten. 

 

Goed hier komt het verhaal...

 

Het begon allemaal al vanaf dat ik een jaar of 4 á 5 jaar was dat mijn lichaam werd gebruikt voor het plezier van een ander. Elke zomervakantie ging ik met mijn familie mee op vakantie waar we de andere familie gingen bezoeken, daar was een stiefoom dat altijd zo lief voor mij was, hij kwam meestal naar mij toe en stelde dan een vraag of ik iets wilde en zodra ik er ja op antwoordde dan vroeg hij mij een kusje, na een aantal keren dit gedaan te hebben nam hij een stap verder en was het geen simpele kusje meer maar werd het zoenen. Jaren later werd deze oom door mijn stiefvader en moeder mee naar Nederland gesmokkeld en woonde toen bij ons in huis, hier ging het steeds verder zodra niemand in mijn buurt was begon hij me meer te betasten, hij was niet de enige... Toen ik ongeveer 8 jaar was speelde ik altijd bij een geweest vriendinnetje thuis, het was altijd hartstikke leuk totdat die dag haar oudere broer thuis was en wij met z'n 3en verstoppetje gingen spelen. Mijn vriendin moest ons gaan zoeken, haar broer en ik gingen verstoppen zo ging ieder zijn eigen weg op zoek naar een verstopplek, uiteindelijk riep haar broer mij onder de dinertafel met een grote kante kleed er overheen en zei dat dit een goeie verstopplek was, ik in mijn onwetendheid en stomme kop trapte er in en ging naast hem zitten onder de tafel voor ik het wist drukte hij me op me borst om te gaan liggen en hij kwam op me liggen en begon te bewegen, het was weliswaar met kleren aan maar het voelde voor mij heel erg ongemakkelijk en was geschrokken van datgeen dat had plaatsgevonden, hij kwam van me af toen hij hoorde dat zijn zusje naderde. Mijn vriendinnetje van destijds heeft niets opgemerkt, het spel was gauw beëindigt en ik wilde niets liever dan naar huis gaan en ging weg. Na dien ben ik nooit meer bij haar gaan spelen.

 

Maar dat was nog niet alles want uiteindelijk gebeurde het weer toen ik 12 was maar dat vervolgd straks verder...

 

De thuissituatie waarin ik leefde was ondertussen ook niet helemaal pluis, mijn ouders hadden constant ruzie, er werd gedreigd door mijn stiefvader met dat hij ons zou vermoorden, geestelijke mishandeling bij mijn moeder dat ik mee maakte waardoor mijn moeder waarschijnlijk het bij mij weer uitte op lichamelijke mishandeling, zien dat mijn broers mijn moeder elke keer in beschermen probeerden te nemen tegenover die stiefvader en een aantal keren gevlucht naar blijf van mijn lijf huizen waarvan mijn moeder elke keer weer terug ging naar die verschrikkelijke man omdat niet alleen mijn 2 broers en mij had maar ze had nog eens 4 kinderen en die waren van hem... Uiteindelijk had mijn moeder besloten om niet meer weg te gaan omdat die man haar beloofd had te veranderen en zodoende zijn we daar gebleven. Op mijn 12de leeftijd werd ik door mijn moeder geroepen en kreeg ik te horen dat mijn stiefvader NIET mijn biologische vader was en dat ik blijkbaar een andere achternaam had (waarvan ik het al die jaren niet had geweten), mijn 2 oudere broers waren uiteindelijk er ook bij gehaald en we zaten met z'n 5en om de tafel omdat mijn biologische vader contact zocht met ons... Mijn moeder en stiefvader hadden alle woorden al in onze mond voorgeschoteld om te voorkomen dat wij enige contact zouden krijgen met mijn biologische vader en om ervoor te zorgen dat wij de achternaam van die stiefvader uiteindelijk kregen, het was hen goed gelukt want de rechter had hen alles toegekend. Ik heb nooit durven tegen te spreken of überhaupt durven te vragen waarom of dergelijke want anders had ik een groot probleem, als kind was ik ook altijd de stilste kreeg ik op latere leeftijd te horen van mijn familie.

Maar goed…

Op mijn 12de waren we weer op vakantie in het buitenland bij de familie van die stiefvader en deden de familie heel erg vreemd, mijn moeder vertelde mij dat ze mijn verjaardag aan het voorbereiden waren en dat ik die samen met een stief-neef zou gaan vieren (wat ik heel vreemd vond want we hadden nooit eerder mijn verjaardag gevierd), achteraf gezien bleek het een verloving te zijn geweest. Terug in Nederland vertelden mijn moeder en stiefvader dat ik wat meer contact moest leggen met die neef om elkaar beter te leren kennen, ik kreeg een eigen telefoon zodat we konden bellen en weer deed ik wat mij werd verteld te doen omdat ik niet durfde tegen te spreken…

Toen werd ik voor het eerst ongesteld op mijn 12de, ik vertelde het mijn moeder en zij vertelde het mijn stiefvader hij reageerde heel erg blij en klonk heel erg enthousiast dat ik nou een vrouw ben geworden, als traditie geef je een meisje dat ongesteld is geworden een cadeau of geld en dat kreeg ik. Na een tijdje begon opnieuw mijn ergste nachtmerrie alleen dit keer van de persoon van wie ik het totaal niet had verwacht omdat hij me als zijn dochter had beschouwd! Mijn stiefvader begon mij aan te randen de nachten dat mijn moeder nachtdiensten moest werken, hij kwam alleen in de nachten dat iedereen sliep… De eerste keer toen dit was voorgevallen verstijfde ik van de schrik omdat ik niet wist wat mij overkwam en waarom hij dat deed, ik hoopte dat hij zich had vergist in wat hij deed maar dat was niet het geval want elke keer dat mijn moeder nachtdiensten had kwam hij me elke keer opzoeken. Ik sliep op één zelfde kamer als dat van mijn broertjes en zusjes, ik durfde geen kick te geven omdat hij ons al eerder heeft bedreigd in het verleden en ik deed dus alsof ik sliep elke keer omdat ik als de dood was voor deze man en ook deels omdat ik bang was dat niemand mij zou gaan geloven, dit ging door tot mijn 13de tot op een dag mijn broertje erachter was gekomen…

Mijn moeder ging op vakantie met mijn jongste broertje en 2 zusjes naar de familie van die stiefvader en ze liet mij met mijn broertje en 2 oudere broers (waarvan die zelden thuis waren behalve om te slapen) achter bij hem, tijdens het inpakken van de koffers heb ik haar gesmeekt (zelfs gehuild) om mij mee te nemen maar dat had ze niet gedaan, ik voelde me in de steek gelaten door haar maar gelukkig had ik mijn broertje waar ik destijds heel hecht mee was. Uiteindelijk nadat mijn moeder, broertje en zusjes waren vertrokken probeerden mijn broertje en ik er het beste van te maken toen naderde de nacht, ik was als de dood dat hij weer bij me kwam maar dit keer niet tot mijn schrik kwam hij pas toen het schemerig werd het moest blijkbaar vroeg in de morgen zijn geweest en ’s zomers wordt het redelijk vroeg licht, dit keer kwam hij niet bij me liggen om aan me te zitten maar dit keer tilde hij me op van mijn bed naar zijn slaapkamer en ik zoals alle andere keren bleef volharden in het doen alsof ik sliep, gelukkig werd mijn broertje wakker en dag dat gebeuren. Ik hoorde hem kort erna opstaan en naar de badkamer lopen, hij liep even later weer terug naar zijn kamer en wachtte totdat iedereen uiteindelijk was opgestaan. Later op de dag kwam mijn broertje uiteindelijk naar mij toe toen ik bezig was met de was om mij te helpen, eerst was het een hele tijd stil tussen ons maar toen begon hij met de vragen;

Wat was er gebeurd?

Waarom heeft papa je naar zijn bed gebracht?

Ik gaf hem eerst instantie geen antwoord maar vroeg hem uiteindelijk erover op te houden en zei dat er niets was… Maar hij geloofde mij niet (mijn broertje was toen 10 jaar), hij bleef maar doorgaan met vragen stellen toen vertelde hij dat hij het wel had gezien allemaal waarop ik geschrokken opkeek. Ik vroeg aan hem wat hij had gezien maar hij wilde daar geen antwoord op geven omdat hij het uit mijn mond wilde horen dat wat er gebeurde, ik zei tegen hem “ik kan het niet zeggen want het is je vader en ik wil niet dat je boos op hem wordt”, hij zei toen dat ik het moest vertellen anders zou hij het tegen onze moeder zeggen… Ik schrok van zijn reactie en zei dat hij het niet kon zeggen want anders zou zijn vader ons allemaal vermoorden omdat hij dat al vaker heeft gezegd te doen, en toen vertelde ik hem kort wat zijn vader deed. Hij vroeg mij of hij me heeft verkracht maar zover was het gelukkig niet gekomen omdat ik mezelf daarin zoveel mogelijk probeerde te beschermen, ik heb zijn … wel één keer tegen mijn … gevoeld en hij probeerde maar op dat moment deed ik alsof ik een nachtmerrie had en begon een soort van tegen te stribbelen in mijn zogenaamde slaap omdat ik niet durfde te laten merken dat ik wakker was. Nadat ik mijn broertje dit had verteld werd hij woest en begon zijn vader uit te schelden, ik smeekte hem rustig te blijven en het aan niemand te vertellen want niemand zou me geloven en hij kon ons wat aandoen en daar was ik als de dood voor. Mijn broertje was een poosje stil en was het met mij eens maar hij wilde er alles aan doen om mij te beschermen dus hij bedacht een plan met mij om wakker te blijven zodat zijn vader niet meer bij me zou komen, ik wisselde van slaapplaats (dus sliep elke keer op het bed van één van mijn broertjes en zusjes) maar die stiefvader vond mij elke keer weer en ik kon er niet meer omheen… Inmiddels waren mijn moeder en de rest terug van vakantie en dit bleef tot mijn 13de zo doorgaan, tot op een dag dat mijn moeder en stiefvader heftige ruzie hadden gehad en iedereen die avond/nacht niet goed hebben kunnen slapen.

De volgende morgen was het extreem stil in huis, mijn jongste broertje was met zijn vader meegegaan naar Beverwijk en de rest bleven thuis bij mijn moeder. Mijn moeder was die ochtend bezig met het huishouden, mijn zusjes speelden buiten, mijn broertje en ik moesten naar de winkel wat spullen halen. Op weg naar de winkel vroeg mijn broertje aan mij of ik de ruzie van de avond ervoor had gehoord waarop ik “ja” antwoordde. Hij zei dat ik het moest gaan vertellen want alles wordt steeds erger maar ik kon het niet en dat zei ik ook tegen hem, hij bleef erop aandringen maar ik wees hem elke keer af en zei toen op de terug weg naar huis dat hij erover moest ophouden. Het bleef een poosje stil totdat we nabij onze straat liepen, toen zei hij “als jij het nu niet zegt, dan zeg ik het tegen mama!” Ik geloofde hem niet en dacht dat hij alleen maar aan het bluffen was, uiteindelijk binnen aangekomen begon ik de boodschappen op te ruimen en keek hij me aan om het te gaan vertellen maar ik reageerde er niet op. Op dat moment liep onze moeder naar boven, toen liep mijn broertje haar achterna en begon te zei tegen haar “Mama (naam) moet je wat vertellen”. Ik bleef angstig beneden en hoorde hem dat zeggen, mijn moeder vroeg aan hem wat ik hem moest vertellen waarop hij antwoordde “(naam) moet het je zelf vertellen, opdat moment reageerde mijn moeder gefrustreerd en riep ze mij… Ik zei dat ik niets had om te vertellen maar mijn broertje bleef erop aandringen en begon het haar zelf te vertellen, ik was enorm geschrokken omdat hij het toch had gedaan. Ook wist ik niet dat mijn 2 oudere broers in hun slaapkamer waren en zij hoorden het voornamelijk omdat mijn moeder heftig begon te reageren vol van ongeloof, ik stond nog steeds halverwege op de trap en moest toen wel naar haar toe komen. Ze stelde me de vraag of het waar was maar ik durfde geen reactie te geven, ook op dit moment verstijfde ik weer. Uiteindelijk zijn mijn broers de slaapkamer uitgekomen en vroegen wat er aan de hand was waarop mijn moeder heftig reageerde, ik kreeg de indruk dat ze me niet geloofde (waar ik gelijk in had). Mijn broers gaven aan dat iedereen moest gaan zitten en mij de kans moesten geven het uit te leggen, ik durfde nog steeds niet mijn stem leek te verdwenen en ik trilde heftig van angst, ik probeerde uiteindelijk al mijn moed te verzamelen om het te vertellen omdat mijn moeder bleef aandringen het te vertellen naderhand dat ik het aan het vertellen was wilde mijn moeder er niet aan geloven, ze bleef me tig keren vragen of ik niet aan het liegen was, waarop ik haar ervan probeerde te overtuigen en “nee ik lieg echt niet” antwoordde. Mijn oudste broer zei toen tegen mijn moeder dat hij me geloofde omdat hij mijn reactie zag en zei tegen haar “dat als iemand over zoiets zou gaan liegen zich niet zo zou gedragen”, mijn broer zag de angst in mij en had uiteindelijk mijn moeder ervan overtuigd om te doen wat goed was.

Hier eindigde al het seksueel misbruik….

 

Het verhaal wordt vervolgd maar ik weet niet of ik er goed aan doe om door te gaan…

 

Het hele punt is dat ik vroeger sessies had bij de psycholoog maar het voelde voor mij niet dat het mij hielp, ik voelde me als een klein kind behandeld werd en deed maar toen alsof alles heel goed met me ging zodat ik er sneller vanaf kon zijn en ik sprak destijds ook amper tot bijna niets. Dit was ook jaren geleden, nu ben ik 29 jaar en merk dat alles in flashbacks terug komt zelfs de herinneringen waarvan ik het goed had verdrongen waarvan ik soms aan mezelf begin te twijfelen of dat werkelijk was gebeurd maar tot het besef kom dat het degelijk is gebeurd. Zo’n 6 maanden geleden had ik weer een psycholoog bezocht vanwege de terugkomende herinneringen en zelfvernietiging maar ben na een aantal bezoeken weer weggebleven omdat het niet voelde dat het mij echt hielp of dat ik er überhaupt wat aan had, ik weet niet zo goed hoe ik hiermee langer om kan blijven gaan…

Connect Portaal

Mc8986 maakt gebruik van het Connect portaal.

Meld je direct aan om contact op te nemen
Meer ervaringsverhalen