PAREXOTINE TIJDENS ZWANGERSCHAP / afbouwen

Hallo

Ik ben een moeder van 47 jaar met een lieve dochter van 19 jaar. In 1996 kwam ik in aanraking met parexotine het was een super middel wat mij op een redelijk goed balans hield. In 1998 wilde ik stoppen omdat we een kinder wens hadden en ik naam aan dat parexotine gebruik tijdens de zwangerschap niet goed zou zijn. Bij een gesprek met de huisarts kon ik het middel gewoon blijven nemen zou geen kwaad voor de vrucht zijn maar ik mocht geen borstvoeding geven (raar) maar goed.Na de geboorte was ze te klein en te licht en heeft een week in het ziekenhuis gelegen waar een kinderarts ons vertelde dat we er rekening mee moesten dat dat ze een geestelijke achterstand zal hebben waarbij we echter geen reactie kregen waarom hij dat dacht. Echter 3 dagen na haar geboorte begon ze onrustig te worden heel veel huilen Opsepatie van haar darmen enz. Kinderartsen stonden voor een groot raadsel ze konden geen diagnose geven wat onze arme meid mankeerde..Op haar derde levensjaar kwam ze al in aanmerking voor logepodie ze beheerste de spraak niet. Op school kwam ze niet mee waardoor ze naar een speciaal basis onderwijs moest niks mis mee ze is immers niet het enige kind met leer problemen. Op haar elfde kwam ze in aanmerking bij gastenhof voor kinderen met een beperking daar werd vast gesteld dat ze een achterstand had van 4a5 jaar had in hoe verre ze mee zou groeien konden ze niet zeggen. Ze heeft therapieen gehad voor de fijne motheriek ze kon alleen maar naar een praktijk onderwijs  noem maar op tot de dag van vandaag nog heftige darm problemen tot ziekenhuis opnamens toe. Tot in ongeveer in 2016 bekent werd wat parexotine voor een schade aanricht bij een kind waarvan de moeder het middel gewoon kon doornemen zonder schade aan de vrucht tijdens de zwangerschap. Mijn dochter was toen al 17 jaar ik voelde de grond onder mijn voeten weg zakken want wat ik al jaren vermoede maar steeds niet herkend werd werd toch de werkelijkheid. Oke daar moesten we ons met heel veel pijn en verdriet tot de dag vandaag mee afvinden. In 2016 besloot ik om af te bouwen met parexotine ik voelde het als verplichting naar mijn dochter en omdat het middel alleen nog meer hielp op lichamelijk gebied. Na een gesprek met de huisarts en psycholoog werd er akkoord gegeven met de nadruk op controle van de huisarts en psycholoog. Zo begon ik met 40mg naar 35mg gedurende 8 weken enz na een dik jaar zat ik op 10mg zonder al te veel problemen op de eerste 3 weken na elke 5mg afbouw. Ik was zo trots als een pauw. Toen ik gewend was na een half jaar aan 10mg zou ik langzamer gaan afbouwen met 2mg per 8 weken mits mijn lichaam het aan kon. Op het moment dat ik 2mg zou zakken werd ik dood ziek kon niet eten had ook last van darm verstoppingen had slaap problemen en wilde niet onder doen voor m,n dochter en partner ik was al zo ver na 3 weken was ik zo zwak dat er besloten werd om weer omhoog te gaan naar 20mg. Ik vond het toen niet erg want ik trok het niet meer en zag ook geen andere optie al zou ik staan blijven op 20mg dan nog had ik de helft weer gewonnen. Echter 1 maand nadat ik weer op 20mg stond begon het weer opnieuw niet kunnen eten niet kunnen slapen onrustig gewoon een vreselijk angstig gevoel. Ik wist wat me te wachten stond en ben weer omhoog gegaan naar 30mg. Tijdens het afbouwen zelfs nu nog realiseer ik me wat ons wormpje na haar geboorte door maakte ook al was ze toen een baby en zou ze zich er niks meer van herrinneren ons arm wormpje had echt ontwennings verschijnselen wat door artsen voor onmogelijk werd gehouden het doet nu nog pijn als ik eraan terug denk hoe hulpeloos ze op dat moment was. Gelukkig is het nu een half jaar redelijk goed stabiel het is vol te houden hoewel mijn gevoel zegt dat het lichaam nog om die laatste 10mg vraagt maar omdat het nu wel te doen is hou ik voet bij stuk. Ik heb een programma op Radar gezien dat er een tegen middel is tijdens de afbouw van parexotine maar dat het niet vergoed word ik moet zeggen dat ik dat heel erg een spijtig vind en daar m,n bedenkingen over heb waarom het niet vergoed word en dat de mensen maar afhankelijk blijven van het middel PAREXOTINE. Ik hoop echter dat er dag komt dat ik parexotine vrij door het leven kan zodat ik weer de positieve en negatieve prikkels kan voelen want nu blijf ik op 1 rechte lijn niet goed en slecht zeer nuchter zo met het gevoel van ja pfff zal wel. Als er iemand hele belangrijke tips heeft hoe ik zonder al te veel kleer scheuren van dit middel afkom alsjeblief reageer dan.